Seks Bez Tajemnic

Ricardito

Ludzki wirus niedoboru odporności, HIV (ang. human immunodeficiency virus) - wirus z rodzaju lentiwirusów, z rodziny retrowirusów. Atakuje głównie limfocyty T-pomocnicze (limfocyty Th). Wiriony mają budowę kulistą i otoczone są otoczką lipidową, zawierającą liczne białka (glikoproteiny: gp120 u HIV-1 i HIV-2 oraz gp41 u HIV-1 i gp36 u HIV-2). Pod osłonką znajduje się płaszcz białkowy czyli kapsyd, kryjący materiał genetyczny wirusa (RNA) i enzymy: odwrotną transkryptazę, integrazę. Wywołuje AIDS. Dotychczas poznano 2 typy wirusa:

* HIV-1
* HIV-2

Jest dyskutowane, kto jako pierwszy wyizolował wirus HIV. Uznaje się, że był to zespół Luca Montagniera (1983) pracujący w Instytucie Pasteura. W 1984 roku wirus został wyizolowany przez zespół Roberta Gallo w USA. Wyizolowane wirusy były identyczne i w końcu zostały nazwane HIV. W 1986 roku we Francji wyizolowano drugi typ wirusa (HIV-2), u pacjenta chorego na AIDS i leczącego się w Europie. HIV-2 jest najbardziej podobny do wirusów SIV (z ang. simian immunodeficiency virus) zachodnioafrykańskiej małpy mangaby szarej Cercocebus atys niż do HIV-1. HIV należy obecnie do najlepiej poznanych wirusów, ale charakteryzuje się dużą zmiennością, która może się objawiać nawet u jednego pacjenta (w różnych okresach rozwoju choroby). HIV wykazuje tropizm w stosunku do komórek posiadających na swojej powierzchni antygeny CD4 czyli do limfocytów T pomocniczych, makrofagów i komórek mikrogleju. Przy zakażeniu drogą płciową infekcji ulegają najpierw makrofagi. Przy zakażeniu poprzez krew infekcji ulegają jako pierwsze limfocyty T, co skutkuje ostrzejszym przebiegiem choroby.

Może być przenoszony drogą płciową (przez stosunek z zakażoną osobą), lub poprzez transfuzję zakażonej krwi, używanie igieł zanieczyszczonych krwią zakażonych osób (narkomani) oraz łożysko lub krew w trakcie porodu (zakażenie okołoporodowe), a także z mlekiem matki. Okres inkubacji wynosi od 0,5 do 3 lub nawet więcej lat. Swoiste przeciwciała pojawiają się już po 3-8 tygodniach, niekiedy dużo później. Są one wykorzystywane do diagnozowania AIDS i nosicielstwa HIV. Podejrzenie zachorowania na AIDS stawia się na podstawie m.in. następujących objawów, zwanych chorobami wskaźnikowymi dla AIDS:

* zapalenie płuc,
* pleśniaki w układzie pokarmowym,
* nowotwory,
* białaczka,
* mięsak Kaposiego.

Z kolei podejrzenie zakażenia wirusem HIV można postawić wyłącznie poprzez wykonanie specjalistycznych testów:

* na przeciwciała wirusa we krwi, tzw. test przesiewowy lub ELISA - najczęściej wykonywany;
* wykrywającego istnienie białek specyficznych dla wirusa we krwi, tzw. test potwierdzający lub Westernblot - test wykonywany w przypadku dwukrotnego dodatniego wyniku testu na przeciwciała wirusa celem potwierdzenia zakażenia;
* hodowlę w materiale pacjenta RNA wirusa - metoda skomplikowana, wykonywana rzadko.

W Polsce zdiagnozowano ponad 10 tys. zakażeń, a szacuje się, że liczba osób żyjących z HIV przekracza 30 tys. Daje to 0,07% populacji, czyli 75 na 100 tys. ludności; dla porównania w Rosji wedle szacunków UNAIDS z HIV żyje nawet 2% populacji.

Wykrywanie HIV

Wiele ludzi HIV-pozytywnych jest nieświadomych zakażenia wirusem. W Afryce przebadano mniej niż 1% aktywnej seksualnie populacji miejskiej, a procent ten jest jeszcze mniejszy w wypadku populacji wiejskiej. Tylko 0,5% kobiet w ciąży odwiedzających miejskie ośrodki zdrowia zostało przebadane lub uzyskało poradę w tym zakresie. Jeszcze niższy procent dotyczy kobiet odwiedzających ośrodki wiejskie. Dawcy krwi mogą być nieświadomi zakażenia i dlatego ich krew oraz uzyskiwane preparaty krwiopochodne używane w służbie zdrowia i badaniach naukowych są rutynowo badane przesiewowo w kierunku HIV.

Badanie w kierunku HIV-1 rozpoczyna się wstępnym badaniem przesiewowym metodą immunoenzymatyczną (ELISA), które służy do wykrycia przeciwciał anty-HIV-1. Próbki z brakiem reakcji we wstępnym teście ELISA są uważane za HIV-negatywne, o ile nie wystąpi nowa ekspozycja na zakażonego partnera lub partnera o nieznanym statusie HIV. Próbki, w których test ELISA wyszedł pozytywnie są sprawdzane podwójnie. Jeśli wynik obu testów jest dodatni, to próbka zostaje określona jako powtarzalnie dodatnia i zostaje poddana badaniom potwierdzającym z użyciem bardziej swoistych testów uzupełniających (np. Western blot oraz rzadziej testem immunofluorescencji (IFA)). Tylko próbki, które powtarzalnie dają reakcję w teście ELISA i wychodzą pozytywnie w IFA lub dają reakcję w Western blocie są uważane za HIV-pozytywne i wskazują na zakażenie HIV. Próbki, które powtarzalnie dają reakcję w teście ELISA mogą dawać nieokreślone wyniki w Western blocie, co może wynikać zarówno z niepełnej odpowiedzi humoralnej u osoby zakażonej jak i nieswoistych reakcji u osoby niezakażonej. Test IFA nie jest szeroko stosowany, chociaż może potwierdzić zakażenie w takich niejasnych przypadkach. Ogólnie biorąc, druga próbka powinna zostać pobrana po dłużej niż miesiącu i przebadana u osób z nieokreślonym wynikiem w Western blocie. W niepewnych sytuacjach w postawieniu rozpoznania mogą pomóc badania w kierunku kwasów nukleinowych wirusa, ale są one znacznie słabiej dostępne. Dodatkowo próbki mogą dostarczyć nieokreślonych wyników jeśli zostaną pobrane w niewystarczającej objętości. W takich przypadkach pobiera się drugą próbkę do badania.

Mity dotyczące HIV

W społeczeństwie istnieje mnóstwo mitów i zakłamań na temat sposobu roznoszenia się wirusa jak i osób seropozytywnych; oto kilka z nich:

* "HIV i AIDS to to samo". HIV jest wirusem, który może wywołać chorobę AIDS. Nosiciele HIV mogą żyć latami bez objawów klinicznych choroby. Obecnie (2006) stosowane terapie antyretrowirusowe pozwalają zahamować rozwój AIDS u nosicieli HIV, aczkolwiek są bardzo kosztowne (powyżej 1000 EUR miesięcznie).
* "Nie ma ryzyka podczas stosunku płciowego dwóch osób zainfekowanych HIV". Podczas takiego stosunku może dojść do tzw. nadkażenia, superinfekcji, co może znacznie skomplikować i utrudnić terapię antywirusową.
* "Infekcje HIV dotyczą tylko homoseksualistów i narkomanów". Nieprawda - wirus ten dotyka w takim samym stopniu także hetero- i biseksualne osoby, a także nieuzależnionych od narkotyków; W tej chwili nie używa się już pojęcia "grupa podwyższonego ryzyka", lecz "grupa zachowań ryzykownych". Należy do nich np. uprawianie seksu bez zabezpieczenia czy korzystanie z niezabezpieczonych strzykawek przez różne osoby.
* "HIV można zarazić się przez ukąszenie komara, wspólne przebywanie w jednym pomieszczeniu, dotyk". Jest to niemożliwe, w przeciwnym razie byłaby obecnie kilkukrotnie większa liczba zakażonych.
* "Kobieta zarażona HIV nie może urodzić zdrowego dziecka". HIV jest czasami zdolny przenieść się na płód albo zakazić dziecko podczas porodu, ale nie zawsze. Ryzyko takiego zakażenia wynosi 20-30%. Poród przez cesarskie cięcie oraz odpowiednie leki przeciwwirusowe zmniejszają prawdopodobieństwo nawet do 1-2%.
* "Można zarazić się przez pocałunek". Przyjacielski pocałunek jest całkowicie bezpieczny. Ocenia się, że do zakażenia podczas pocałunku głębokiego trzeba by około pół litra śliny. Może to jednak nastąpić poprzez krew w przypadku ranek na wargach.
* "Wirus HIV jest świadomym wytworem człowieka." Wirusy HIV-1 i HIV-2 występują naturalnie w populacjach małp afrykańskich, odpowiednio: szympansów i mangab szarych. Jest udowodnione, że ludzka epidemia powstała w wyniku przeniesienia małpich wirusów do populacji ludzkiej. Najprawdopodobniej miało to związek z częstą w niektórych regionach Afryki praktyką polowania na małpy w celach konsumpcyjnych - uważa się, że poprzez skaleczenie do krwiobiegu jednego z myśliwych dostała się krew świeżo upolowanego zwierzęcia, w konsekwencji zaraził się on wirusem HIV. Równie powszechna jest opinia o zarażeniu poprzez międzygatunkowe stosunki seksualne, i dalsze przekazywanie wirusa poprzez równie częste "zwykłe" stosunki seksualne wśród tamtejszych ludów. Uważa się, iż mężczyźni, współżyjąc z małpami, przekazali później ten wirus kobietom, i tą drogą powszechnie się on rozprzestrzeniał. Do Europy i Ameryki trafił on prawdopodobnie poprzez żołnierzy stacjonujących w Afryce.

Zapobieganie HIV

Jedyną i w pełni skuteczną metodą chroniącą przed zakażeniem wirusem HIV jest rezygnacja z przypadkowych kontaktów seksualnych i ograniczenie ich do stałego, zdrowego partnera. W pewnym stopniu ochroną podczas kontaktu seksualnego przed wirusem HIV i innymi infekcjami przenoszonymi drogą płciową są prezerwatywy. Światowa Organizacja Zdrowia [WHO] podaje, że skuteczność prezerwatyw w zapobieganiu HIV to 80-95%. Jak zaznacza WHO: "To oznacza, że używanie prezerwatyw chroni przed 80% do 95% zakażeń wirusem HIV, które pojawiłyby się gdyby prezerwatywy nie zostały użyte". Nie znaczy to, że 5-20% użytkowników prezerwatyw zakazi się HIV, lecz że może zarazić się każdy, tyle że później, niż bez użycia prezerwatywy (statystycznie raz na 5-20 stosunków). Polskie Krajowe Centrum do spraw AIDS opierając się na innych badaniach podaje, że skuteczność prezerwatyw wynosi 90-95%. Autorzy innego dużego przeglądu badań stwierdzają, że skuteczność prezerwatyw wynosi średnio 80%. Mimo, że żadne badanie nie pokazało, że prezerwatywy są skuteczne w 100% w zapobieganiu HIV, to trzeba pamiętać, że użycie prezerwatywy zawsze daje większe bezpieczeństwo, niż nie użycie żadnej ochrony.

Krajowe Centrum ds. AIDS przestrzega, że używanie środków plemnikobójczych takich jak globulki, albo prezerwatyw ze środkiem plemnikobójczym może powodować podrażnienie błony śluzowej pochwy i tym samym ułatwić zakażenie wirusem HIV. Trzeba pamiętać, że jeśli zależy nam na ochronie przed HIV, to środki plemnikobójcze nie są zalecane.

Budowa Wirusa HIV

biszki69

najgorsze jest to jak ktoś się na imprezie nawali pójdzie z pierwszą \pierwszym lepszym na bzykanko i jest załatwiony Neutral

Ricardito

dlatego trzeba mieć głowę na karku, niestety nie ma lekarstwa na to

Moniczka

a mnie to nie dotyczy *dumnuje sie*

Kasia x]

xD Monia łaj?

Moniczka

bo ja no tego tam!d

biszki69

bo ona tylko sama

Kasia x]

cicho siedź chłopie! Bo nie wiesz,

muerespormi

nie, bo ona tylko ze mną ^^

Moniczka

czego ja się o sobie dowiaduje XD

chocolate^^

No widzisz nawet nie wiedziałaś.. Smile

Moniczka

dokładnie

Angel

Fakt najgorzej jest na imprezach. Nawaleni się walą i nie zwracają uwagi, że zarażają innych ludzi.

chocolate^^

No niestety...

Moniczka

ale inni sami w takim razie tego chcą XD

Ewela

no niestyty..nie którzy nie myślą..ze moga kogoś innego zarazic ....;/

chocolate^^

no niestety już tak jest...

Ewela

no niestety Sad

chocolate^^

no szkoda....

Ewela

szkoda i to bardzo